شبی قبل از خوابیدن پسر خانه شماره پنج

چند شب پیش ها رفتم تو رختخواب ولی مغزم یه کمی داشت دور و بر پرسه میزد و نمیتونستم بخوابم. برا همینم به مخم زد که یه چند تا آهنگ بذارم و سعی کنم بخوابم. یه هدفون دارم که توش هر آهنگی رو گوش کنی حتی اگه لذت هم نبری که بعیده، بازم به این فکر میکنی که آهنگ ساز زحمت کشیده. اینقدری که، همه جزییات آهنگ رو دقیق میشنوی. خلاصه یه دو تا آهنگ رو انتخاب کردم و گذاشتم. اولیش یادم نیست که چی بود ولی دومیش یه آهنگی بود از ماروین بلتون*. آهنگ آرومیه و یه ضرب خیلی نرمی داره. اینقدر غرق شده بودم که تو یه حالت خواب و بیدار بودم دیگه واقعن داشت خوابم میبرد که یه کم از اول آهنگ که گذشت یه پیانوی نرمی شروع میشه. تو همون خواب و بیداری داشتم فکر میکردم که اگه سمفونی نه بتهوون برای ستایش صدای انسان ساخته شده این آهنگ برای ستایش پیانو ساخته شده. انگار که همه چی تو این آهنگ در جهت اینه که به تو نشون بده که چقدر این ساز قشنگه.

* marvin belton- bleed to be free