Pages

Saturday 14 July 2012

کشور من ایران، شهر من تهران

اینجا هر کی ازم میپرسه کجایی ای محکم میگم ایرانیم. البته منتظرم که آدمی که دارم اینو بهش میگم به سرعت مکالمه رو با یه حالتی که میخواد بد هم نشه ترک کنه. مثلن یه هو جو بگیردش و کلی بگه به به و چه چه بعد هم که همه به به و چه چهاش تموم شد سکوت همه جا رو بگیره و بعد از ۱۰ ثانیه بگه خیلی خوشحال شدم از دیدنتون و بره. آخه این انگلیسیا خیلی زور میزنن که نشون بدن همه چی خوبه و با هیچی مشکلی ندارن. استاد مخفی کردن احساساتشونن.

ولی خدا نکنه بپرسن تهران چه جوریه. تا میپرسن یه تصویر خاکستری میاد تو ذهنم. انگار همه شهر و روش خاکستر گرفته. با اینکه خیلی دلم میخواد که سعی کنم مثبت باشم بهش و وقتی ازم میپرسن تعریف کنم ازش ولی نمیتونم. مدل اینا که میخوان جمع کنن یه گندی رو شروع میکنم توضیح دادن. میگم میتونه خیلی شهر قشنگی باشه* ولی نیستش همش رو هم میندازم تقصیر آلودگی هوا( البته که خیلی رو مخمه، اینقدر که از دست آدما که همه جا با ماشین میرن عصبانی میشم). ولی همش میگم تو عید خوشگل میشه یه کمی و سریع یه تصویر میاد تو ذهنم تو بزرگراه یادگار امام به سمت شمال با پشت صحنه کوه و آسمون آبی.





* با یکی حرف میزدم و گفتم که من تهرانیم. گفتش که من بابام میگه که من خوشگل ترین تصویری که دیدم تو زندگیم تو تهران بوده.

5 comments:

  1. کلاً فکر کنم سخت ميشه کسی، چيزی يا جايی رو پيدا کرد که آدم بتونه اندازه تهران بهش احساسات متناقض داشته باشه

    ReplyDelete
  2. kheili az adama nemidoonan iran koja hast aslan.man inja ziad movajeh shodam

    ReplyDelete
  3. ایرونی، ایرونی بمون
    حقیقت رو بگو، بعضی وقتا تعریف الکی کار دستِ آدم می ده.
    بگو که هر چی میکشیم از ماست ک بر ماست. تا وقتی فرهنگمون (که خودم اولیشم) عوض نشه، اوضاعمون وخیمتر میشه.

    ReplyDelete
  4. jav begiradesh yeho koli bege bah bah chah chah badesham bere! daghighan!!! hamisham injoori shoroo mishe: interesting...bad sokoot mikone do daghighe. cheghad zoor zadam ino tozih bedam be khaharam hey gof tavahom mizani! akheishhh

    ReplyDelete