Pages

Thursday, 12 May 2016

Dream

Every time I read something from Roald Dahl, I decide to start writing! It is like when boys have just watched a Bruce Lee movie. You see them posing a don't-dare-to-fuck-with-me pose, or see them trying to do some flying back kick with burst of sudden scream! You know why? Because both seemed to do this as if they've done nothing, like me sleeping (even walking looks a bit too much) -it so natural that you feel they haven't put any effort.

Have you seen those synchronized swimming? You look at their faces and you think: hah this is the easiest, one can do. Camera zooms in and there they are breathing as if there is no Oxygen left in the air, as if they are about to die. You see Bruce Lee and all his veins pumped up and his face looks like it's about to explode from the pressure, but you still think this is effortless.

No I'm telling you (this is my I-know-everything-side) it is not because it is so smooth that looks natural. It is exactly the opposite, it is too good to be true thus has to be innate in humankind. Every time I read his books -yeah I mean Roald Dahl- I see myself writing them -they are that good;).

And then I come here in this remote corner of internet and open a new page to write something. I start to write and then I would delete them; don't worry at this point I've only written almost the first sentence, when the moment of truth slaps me in the face and point out that my English is not good enough to deliver what I want to deliver. I'd start fighting back these looming thoughts while insisting on writing in English (cannot help it, I'm too stubborn) and finish the first sentence. This is where the big battle begins in my mind, 
- Look what you've written, peace of shit.
-- It comes with practice.
-- By writing like this you'd never get anywhere no matter how much you try you retard.
- You are just jealous, you cannot see someone is actually trying
-- I'm just helping you save some energy
- Yeah you are right (feeling defeated)

I close my laptop and leave thinking: is it true that dreams will come true one day. Then I hear someone shouting from far away: It will but when you are gone.

Thursday, 11 June 2015

درگیری های بچه خیابان بهار

با مامانم دارم تلفن حرف میزنم بعد از داستانایی که تعریف میکنم با یه قبطه ای میگه آره ما به شماها اعتماد به نفس ندادیم اصلن. چند وقت بعدش زنگ میزنه میگه
- خونه فلانی موندی میری توالت خوب تمیز میکنی؟ دفعه پیش که اومدی وقتی رفتی توالت خیلی کثیف بود!(:O :O کف و خون من اینور تلفن).  میری خرید؟از چیز میزای توی یخچال اون استفاده نکنیا برو خودت خرید.
تلفن رو قطع کردم فکر میکنم باید بهش میگفتم
-- مامان جان اشتباه نکن اینجوری نبوده که به من اعتماد به نفس ندادی، ریدی تو اعتماد به نفسم جوری که حتی اون توالت رو هم کثافت برداشت.

Saturday, 11 April 2015

آدم تکراری

دیروز با یه پسره سر کار داشتم حرف میزدم ازم پرسید که کجایی ای؟ گفتم ایرانی. با تعجب گفتک انگلیسیت خیلی خوبه( هر چقدر هم انگلیسیت خوب باشه لهجه رو کاریش نمیشه کرد). تا همین الان ذوق دارم. الان اومدم این  رو بنویسم برم. یهو فکر کردم که همش دارم راجع به زبانم حرف میزنم عین این مامان بزرگ، بابا بزرگ ها شدم که هی یه داستان رو هزار بار تکرار میکنن. ولی واقعن دلیلش دغدغه است، همین و بس. 

Saturday, 7 March 2015

Enlightment

When I speak English a lot of times people don't understand and they say WHAAAT, as if I was talking Gibberish. I've always blamed it on my English. recently find out that even in Farsi( my mother tongue language) is the same and people ask what I meant. Realised its me, not my English.

Saturday, 17 January 2015

چرا

همه ازت میپرسن چرا 
اگر میدانستم که نمیکردم

Sunday, 21 September 2014

اولین کتاب

اااا. خیلی وقت بود که بهش فکر نکرده بودم.داشتم با خودم این و فکر میکردم وقتی ویل پرسید کیندل** نمیخوای بخری. یهو فکر کردم خیلی ایده خوبیه. اولین بار که هم خونه ایم کریس بهم این پدیده خلاق رو بهم نشون داد همه تصویرم از اینکه کتاب خیلی بهتره و من دوست دارم که کاغذ رو ورق بزنم و زیر کلمه ها خط بکشم و اینا در هم ریخت. یکی میگفت: این آدما که خیلی خیلی ضد سیگارن و تا میگی سیگ میگن اه اه اگه سیگار رو امتحان کنن خیلی احتمال داره که سیگاری بشن. یهو تمام اون هیولایی که ازش ساختن میشکنه و به یه چیز بد معمولی تبدیل میشه.

امروز اولین کتاب زندگیم رو روی کیندل تموم کردم. نوروژین وود*.