tag:blogger.com,1999:blog-37464348068635133592024-03-13T19:22:25.303-07:00It's read As you readCiavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.comBlogger114125tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-57546650832396914752016-05-12T17:24:00.000-07:002016-05-12T17:24:10.350-07:00Dream<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Every time I read something from Roald Dahl, I decide to start writing! It is like when boys have just watched a Bruce Lee movie. You see them posing a don't-dare-to-fuck-with-me pose, or see them trying to do some flying back kick with burst of sudden scream! You know why? Because both seemed to do this as if they've done nothing, like me sleeping (even walking looks a bit too much) -it so natural that you feel they haven't put any effort.<br />
<br />
Have you seen those <span class="ya-q-full-text" itemprop="text">synchronized swimming? You look at their faces and you think: hah this is the easiest, one can do. Camera zooms in and there they are breathing as if there is no Oxygen left in the air, as if they are about to die. You see Bruce Lee and all his veins pumped up and his face looks like it's about to explode from the pressure, but you still think this is effortless.</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text"><br /></span>
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">No I'm telling you (this is my I-know-everything-side) it is not because it is so smooth that looks natural. It is exactly the opposite, it is too good to be true thus has to be innate in humankind. Every time I read his books -yeah I mean Roald Dahl- I see myself writing them -they are that good;).</span><br />
<br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">And then I come here in this remote corner of internet and open a new page to write something. I start to write and then I would delete them; don't worry at this point I've only written almost the first sentence, when the moment of truth slaps me in the face and point out that my English is not good enough to deliver what I want to deliver. I'd start fighting back these looming thoughts while insisting on writing in English (cannot help it, I'm too stubborn) and finish the first sentence. This is where the big battle begins in my mind, </span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">- Look what you've written, peace of shit. </span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">-- It comes with practice.</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">-- By writing like this you'd never get anywhere no matter how much you try you retard.</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">- You are just jealous, you cannot see someone is actually trying</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">-- I'm just helping you save some energy</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">- Yeah you are right (feeling defeated)</span><br />
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text"><br /></span>
<span class="ya-q-full-text" itemprop="text">I close my laptop and leave thinking: is it true that dreams will come true one day. Then I hear someone shouting from far away: It will but when you are gone.</span></div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-24440036905102906912015-06-11T14:35:00.002-07:002015-06-11T14:35:31.910-07:00درگیری های بچه خیابان بهار<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
با مامانم دارم تلفن حرف میزنم بعد از داستانایی که تعریف میکنم با یه قبطه ای میگه آره ما به شماها اعتماد به نفس ندادیم اصلن. چند وقت بعدش زنگ میزنه میگه</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
- خونه فلانی موندی میری توالت خوب تمیز میکنی؟ دفعه پیش که اومدی وقتی رفتی توالت خیلی کثیف بود!(:O :O کف و خون من اینور تلفن). میری خرید؟از چیز میزای توی یخچال اون استفاده نکنیا برو خودت خرید.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تلفن رو قطع کردم فکر میکنم باید بهش میگفتم</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
-- مامان جان اشتباه نکن اینجوری نبوده که به من اعتماد به نفس ندادی، ریدی تو اعتماد به نفسم جوری که حتی اون توالت رو هم کثافت برداشت.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-33740825389249645872015-04-11T01:36:00.003-07:002015-04-11T01:36:58.306-07:00آدم تکراری<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دیروز با یه پسره سر کار داشتم حرف میزدم ازم پرسید که کجایی ای؟ گفتم ایرانی. با تعجب گفتک انگلیسیت خیلی خوبه( هر چقدر هم انگلیسیت خوب باشه لهجه رو کاریش نمیشه کرد). تا همین الان ذوق دارم. الان اومدم این رو بنویسم برم. یهو فکر کردم که همش دارم راجع به زبانم حرف میزنم عین این مامان بزرگ، بابا بزرگ ها شدم که هی یه داستان رو هزار بار تکرار میکنن. ولی واقعن دلیلش دغدغه است، همین و بس. </div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-56825565903451598272015-03-07T08:16:00.002-08:002015-03-07T08:16:52.437-08:00Enlightment<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
When I speak English a lot of times people don't understand and they say WHAAAT, as if I was talking Gibberish. I've always blamed it on my English. recently find out that even in Farsi( my mother tongue language) is the same and people ask what I meant. Realised its me, not my English.</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-67128087224074104002015-01-17T15:39:00.001-08:002015-01-17T15:39:34.451-08:00چرا<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همه ازت میپرسن چرا </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر میدانستم که نمیکردم</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-62227387476248142882014-09-21T10:00:00.001-07:002014-09-21T10:00:40.002-07:00اولین کتاب<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اااا. خیلی وقت بود که بهش فکر نکرده بودم.داشتم با خودم این و فکر میکردم وقتی ویل پرسید <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Amazon_Kindle" target="_blank">کیندل</a>** نمیخوای بخری. یهو فکر کردم خیلی ایده خوبیه. اولین بار که هم خونه ایم کریس بهم این پدیده خلاق رو بهم نشون داد همه تصویرم از اینکه کتاب خیلی بهتره و من دوست دارم که کاغذ رو ورق بزنم و زیر کلمه ها خط بکشم و اینا در هم ریخت. یکی میگفت: این آدما که خیلی خیلی ضد سیگارن و تا میگی سیگ میگن اه اه اگه سیگار رو امتحان کنن خیلی احتمال داره که سیگاری بشن. یهو تمام اون هیولایی که ازش ساختن میشکنه و به یه چیز بد معمولی تبدیل میشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
امروز اولین کتاب زندگیم رو روی کیندل تموم کردم. <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Norwegian_Wood_(novel)" target="_blank">نوروژین وود</a>*.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-29221658523752379682014-09-06T12:26:00.003-07:002014-09-07T16:39:36.431-07:00Cunning fox chilling in my garden<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-o2x4aV-LHHc/VAtfakPm6pI/AAAAAAAAAUg/DX2hcqF01xU/s1600/IMG_1019.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-o2x4aV-LHHc/VAtfakPm6pI/AAAAAAAAAUg/DX2hcqF01xU/s1600/IMG_1019.JPG" height="265" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-N9AopgKselw/VAtfv-jS88I/AAAAAAAAAUo/o0mF26EywUA/s1600/IMG_1017.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-N9AopgKselw/VAtfv-jS88I/AAAAAAAAAUo/o0mF26EywUA/s1600/IMG_1017.JPG" height="265" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-58933528300428129252014-04-20T18:47:00.000-07:002014-04-20T18:47:10.721-07:00Full of joy<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Abw6XqGqwOE/U1R1u_bGwKI/AAAAAAAAAOI/ZeqYx1ZnTGg/s1600/552-934x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Abw6XqGqwOE/U1R1u_bGwKI/AAAAAAAAAOI/ZeqYx1ZnTGg/s1600/552-934x.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-24836036446622034242014-03-16T10:30:00.000-07:002014-03-16T10:30:41.969-07:00You<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Watched The Return movie a couple of days ago for the second time, I realised, why it is one of my favourite movies ever. It is about father's role in one's life, mainly boys. The father in the movie looks emotionless in an emphatic captivating way but supportive in depth, like you were. In the movie when he leaves the youngest child it reminds me of you when I was a kid and you hid somewhere and watched my reactions when I found my self lost . he gives them vodka like you did we went to a friends house who had two beautiful daughters. You gave it to me and you said after this you'd find it easier to chat up. He teaches them how to use branches to get their car out of the sands. He teaches them how to waterproof an old boat. Like you taught me how to be creative and how to fix things. For me whole movie was like a journey to my memories.</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-83254672954808677912013-12-18T08:20:00.001-08:002013-12-18T08:20:13.022-08:00خداحافظی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
زندگی با بابام یعنی تمرین برای به خاطر سپردن تک جمله. مغزم پُر از تک جمله است. امروز با مامانم حرف میزدم. گفت زندگیش خیلی خوبه و بوده. گفت همیشه در کنار بابام بهم خوش گذشته. اینقدر درک کردمش که نتونستم جلوی گریه ام رو بگیرم پاشدم رفتم اونور عر زدم تا همین الان. این کامپیوتر لعنتی هم که کاغذ نیست اشکام روش معلوم شه.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-88787255850213773362013-12-07T02:40:00.002-08:002013-12-08T02:06:37.387-08:00صدات میاد<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
امروز همه اومدن برای تو به من تسلیت گفتن. همه ازت تعریف کردن. هر بار که یکی ازت تعریف کرد. صدات رو اون پشت میشنیدم که میگی اینا همش تعارفه.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-63660854477091164832013-12-03T02:08:00.000-08:002013-12-03T02:08:19.427-08:00تعجب نداره که<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
بابام همیشه میگفت بیست با نوزده هم خیلی فرق داره. بیست یعنی همه رو بلدی، یعنی صد در صد. چند باری رفتم خونه گفتم مثلن فیزیک شدم ۱۶ بالاترین نمره کلاس، بعدی ۱۲ بود. می گفت همه شدن صفر تو باید بیست بشی. این جمله رو خیلی شنیدم. گاهی تو گوشم کلمه بیست مثل زنگ صدا میکرد. گاهی یکی تو گوشم بیست نجوا میکرد. گاهی صدای بابام تو مغزم بود صدایی شبیه صدای پدر هملت، تو بی ی ی ی ست باید بشی پسرم ( بابام پسرم نمیگه ها).</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یه روز اومد خونه با حالتی که مخلوط تو فکر بودن و در عجب بودن، بود گفت: زدی تو بیخیالی مثکه. امروز معلمت بهم گفت این انگار هیچ فرقی برایش نمیکنه که پنج بشه یا نوزده!!!!</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-81767477037565989862013-11-27T08:46:00.004-08:002013-11-27T08:53:40.659-08:00دو تا جمله بگو که هم شبیهن هم غریبن.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;">يه چيزي تو زندون ياد گرفتم كه مي خوام بهت بگم، آدم هيچ وقت نبايد به اون روزي كه آزاد مي شه فكر كنه. اينه كه آدمو ديوونه مي كنه. بايد به فكر امروز بود و بعد به فردا.*</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;">یه چیزی تو دوچرخه سواری یاد گرفتم که می خوام بهت بگم، آدم هیچوقت نباید به سربالایی نگاه کنه. اینه آدمو خسته میکنه. باید به چرخ جلو نگاه کنه.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;" />
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;">*جان اشتاين بك | خوشه هاي خشم.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: left;"><br /></span></div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-27717795026022329312013-11-26T02:07:00.000-08:002013-11-26T02:07:17.145-08:00دفتر ثبت<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">دو دقه پیش داشتم فکر میکردم دلم میخواد که بنویسم ولی هیچی تو مغزم ندارم که بنویسم. یادم افتاد که قبلنا یه سری از دوستام دفترچه هایی داشتن که هر از گاهی میدادن به یکی که توش بنویسه. همیشه نوبت که بهم میرسید هی هیچی نداشتم بنویسم. اصلن بهم که کاغذ رو میدادن ضربان قلبم میرفت بالا احساس خفه گی بود، دفترچه رو میزدم کنار. تو این مایه ها که انگار داشتم خودم رو لوس میکردم. (<i>نفرمایین من که چیزی ندارم بنویسم. من بلد نیستم بنویسم</i>.) قیافه ام خونسرد یا بهتر بگم اون غوغایی که توم بود معلوم نبود با گردن کج هی میگفتم نه. چیزی ندارم تو ذهنم. چی بنویسم آخه. آخر سر بعد از یک کشمکش یکی دو دقیقه ای که برای من هر ثانیه اش مثل یه قرن بود- البته که روی صورت من لبخند آرامش روان بود- دفترچه رو میگرفتم و دستم رو میذاشتم رو کاغذ شروع میکردم به چرت و پرت نوشتن و من که با اون همه ناز و درگیری شروع کرده بودم حالا ننویس کی بنویس. خودم با خودم حال میکردم و جو میگرفت و خزعبل هم که البته کم بلد نیستم همه دست به دست هم میدادن به مهر و تخت گاز به سمت آخر صفحه. میرسیدم آخر صفحه و دارم میمیرم که برم صفحه بعد و ادامه بدم. فکر میکنم نباید از یک صفحه بیشتر بشه. چند خط مونده بذار ریز بنویسم. آخه تو که اینقدر ذر داری که بزنی خب چرا ناز میکنی. چته آخه تو. برم صفحه بعد؟ نه بابا دفترچه صد برگ که نیست هرکی یه صفحه جا داره. معمولن دلیل آخر برنده میشد و من سر و ته نوشته رو هم میاوردم با این جمله که هیچی نداشتم بگما ولی تا دستم رو گذاشتم رو ورق هی دلم خواست که بنویسم. حالا هم دلم هی میخواد که بنویسم ولی این بار چیزی ندارم که بنویسم. نه اینکه ندارم اون دفترچه خاطرات بقیه بود و من از در و دیوار مینوشتم و در دیوار هم که کم نیست. این دفترچه خاطرات خودمه و...</span></div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-82114093027977892592013-11-16T18:35:00.001-08:002013-11-16T18:35:15.037-08:00آگه یه روز از زندگیم مونده باشه.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
همه در و دیوار موکت قرمز پررنگ و دربان کت و شلوار و پاپیون. رفتم تو. شماره ام رو خوندم گفتش که نه اسم بده. اسمم رو گفتم. اسمم رو پیدا کرد و روش خط کشید گفت ۴۱۶. یه آقایی راهنماییم کرد رفتم تو خیلی کم نور بود چراغایی با شیشه قرمز فقط روشن بود. خیلی شیک بود. برای من شیک بود. انتظار نداشتم اصلن اونجوری باشه خیر سرم برا کنسرت بلیط خریده بودم. ازم پرسید منوی غذا میخواین یا فقط نوشیدنی. فقط نوشیدنی. من و تا میزم همراهی کرد و منو رو گذاشت روی میزم. هنوز سه تایی نیمده بودن و یه گروه جاز دیگه داشت میزد. مشغول منو شدم. همه مشروبا گرون بود هر چی گشتم آبجو نبود تو منو هی گشتم دونه دونه سر تیترها رو خوندم آبجو نبود. منم دست از پا درازتر منو رو گذاشتم رومیز. یهو دیدم آخرین صفحه اش آبجو ولی چون دفترچه بود فکر میکردم صفحه اول و آخر عکس باشه فقط برا همین چک نکرده بودم. خوشحال شدم که یهو فکر کردم که حالا باید سفارش بدم. این گارسون یه بار هم از کنار من رد نشده فقط برا غذا است و شراب و اینا یا آبجو هم بخوای میاره هی هم یاد صمد آقا میفتادم. در گیر اینا بودم که گروه پیش نوازی که قبل از اصلی میزد کارش تموم شد و ده دقیقه استراحت تا گروه اصلی بیاد. منم از فرصت استفاده کردم و رفتم دم خود بار و یه آبجو گرفتم و اومدم نشستم. دو قلپ خوردم اینقدر فضا از اونی که تصور میکردم دور بود که حضمش برام سخت بود ولی قلپ دوم کار خودش رو کرد و یه کم راحت شدم. همون موقع یه گارسون با یه دختری همراهش اومد و دختره جاش بغل من بود من از میز-که شبیه نیمکت مدرسه بود- اومدم بیرون و دختر تو نشست. منم نشستم و برا اولین بار در این کشور من شروع کردم با دختر حرف زدن و یه جا پرسید پیش نواز کی بود. منم گفتم منم چون صف خرید بلیط قطار طولانی بود به قطار نرسیدم و دیر رسیدم فقط آهنگ آخری رو که زدن شنیدم. گفتش که تا حالا مدسکی، مارتین اند وود* رو دیدی؟ گفتم نه. گفت از کجا میشناسیشون. از ایران میشناختمشون همیشه هم دلم میخواست اجرای زنده اشون رو ببینم. آره خیلی خفنن من یه بار تو فرانسه دیدمشون دوباره اومدم اینجا ببینمشون. سه تایی اومدن تو و شروع کردن به جادو کردن. من اینقدر به قلیان رسیدم که یه لحظه فقط دلم خواست دختره رو بغل کنم. از اون اتفاقایی که زیاد تو زندگیم افتاده وقتی خیلی هیجان زده میشم دلم میخواد یکی رو بغل کنم. حالا از هر کی بپرسی میگه این بغل کن نیستا. آره نیستم ولی خیلی موقعها دلم میخواد یکی رو بغل کنم. اینقدری که وقتی این <a href="http://www.youtube.com/watch?v=9RGJ-f0zN_c" target="_blank">ویدئو</a> رو دیدم فکر کردم این یعنی بهشت آدما راحت همیدگه رو بغل کنن. ولی من اگه یهو دختره رو بغل کنم فکر میکنه من دیوونه ام یا یه لاشی. ولی چی میشد اینکار رو میکردم فوقش دختره هم فکر میکرد من دیوونه ام یا هر چی. من میرم و اونم دیگه من و نمیبینه. سه تاییشون در این حال دارن غوغا میکنن و شدن موسیقی افکار من و چه موسیقی متنی. یا شایدم صدای تو مخم شده بود وکال آهنگ. هر چی بود من رو دیوونه کرد ولی نتونستم به دختره نشون بدم که دیوونه شدم. با اینکه بخاطر آوانت گادی گروه اومده بودم و عشقم آوانت گاردیست ولی نتونستم خودم آوانت گارد باشم. یه لحظه فکر کردم که اگه بغلش کنم اصلن ممکن که بزنه تو گوشم. از همونجا بود که ایده اش پرید از سرم. حالا میزنه زیر گوشم یا فقط فکر میکنه دیوونه ام؟ ای بابا اصلن ریدم تو این دنیای عجیبی که ساختیم که همش دنبال اینیم یکی و گیر بیاریم بغل کنیم بعد یکی بیاد بغلمون کنه شاکی میشیم. به گارسون گفتم یه آبجو دیگه برام آورد. رفتم تو موسیقی و من برد یه جایی که خیلی قشنگ بود نمیدونم کجا بود ولی قشنگ بود. هی اون وسطا یه گریزی به قوانین و عرفی که درست شده هم مغزم میزد بالاخره من عاشق وکالم.بعضی وقتا هم محسور نواختن مدسکی میشدم که خیلی هم داش مشتی طوره استیلش. حس میکنی پیمان کاره ولی وقتی دستش رو پیانو یا کیبرده انگار باهاش بزرگ شده. هر از گاهی هم با دختره یه تعریفی از آهنگ میکردیم. بالاخره اونی که نباید میشد شد و نمایش به سر اومد. و من پر انرژی ترین بودم. از دختره خداحافظی کردم راه افتادم به سمت خونه. اینقدر بهم خوش گذشت که فکر کردم اگه یه روز از زندگیم مونده باشه و اینا بزنن میرم میبینمشون. و حتمن بغل دستیم رو بغل میکنم این دفعه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
*<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Medeski_Martin_&_Wood" target="_blank">Medeski Martin & Wood</a></div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-13713596282574534612013-10-23T12:20:00.003-07:002013-10-23T12:20:52.661-07:00Munch<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
About a month ago a french guy, F, moved in to our house. we'd had a rule that no one can smoke while C who doesn't smoke, is eating. F said he hates smoking inside and this was the beginning of the story of us smokers, losing the battle and had to go out. In other hands apparently non smokers don't mind the smell of spliff. So now the rule is to smoke spliff inside and cigarets outside. You cannot imagine how much I hate smoking outside when it is not warm.<br />
<br />
Two weeks ago an italian guy came to our house and stayed till he'd find a place. His english is not great and after 2 years I found someone whose english is worse than me. I've tried to compensate the amount of talk I haven't had. I talk with him hours every night.<br />
Today he said: You eat more than you speak!!!!!<br />
<br />
<br />
---------------------------------------------------------------------------------<br />
You will make my day if you give me any suggestions to make this writing better. </div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-37533182695610682662013-09-30T08:00:00.000-07:002013-09-30T08:32:33.411-07:00Retail makes you hate people*<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
I was working in away-stand at Amex stadium in Brighton. The away team was Millwall, notorious for its hooligan fans. I was working at a till when a group of five lads came to me and asked for beer. Until it got ready one of them started chatting, asked if I was from Brighton. I said yes, made a big mistake. Are you gay mate? he asked. No I'm not, I answered.<br />
-come on You're gay.<br />
--No I'm not.<br />
-How many dicks have you had in your ass. five? he insisted, the peculiarity was so high that all of my co-workers turned their face and avoided to get engaged.<br />
I wanted to say including your head? Unfortunately He was a customer and customer is always right. So a grin loomed up on my face and I became happy-go-lucky. way more than that mate, I answered.<br />
I gave them their order. They didn't leave though. <br />
-how many?<br />
--I told you, more than you Imagine. My blood was boiling but my face was happy. <br />
he kept going on about it and I was insisting that I'd had more than even he could imagine.<br />
-Oh, you are a bender mate. he said.- He changed his mind but I didn't-<br />
--Nah mate, I am a taker, I told you.<br />
They left.<br />
<br />
Today I read this: The Hope of being relieved gives him the courage to suffer<br />
<br />
* My friend once said<br />
<br />
<br />
---------------------------------------------------------------------------------<br />
You will make my day if you give me any suggestions to make this writing better. </div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-23866855945747021402013-08-14T09:54:00.002-07:002013-08-21T15:59:37.043-07:00آن کال<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
توی شرکتی که کار میکردم شیفت شب لازم داشتیم تا اگه مشکلی پیش اومد درستش کنه. ولی وضع شرکت خوب نبود و مجبور شدن شیفت شب رو حذف کنن. منم گور خودم رو با یه سیستم اس ام اس و زنگ کندم. یه سیستم راه انداختم که اگه مشکلی بود بهم اس ام اس بزنه یا اگه دیگه خیلی وضع بد شد بهم زنگ بزنه که برم شرکت و درستش کنم. چند بار حتی مهمونی رو ترک کردم به خاطرش. یه سالی تقریبن ۲۴ ساعت، ۷ روز آن کال بودم. سیستممون هم مشکل کم نداشت. یه هم خونه ای دارم گیجِ گیج. فکر کنم تو این یه سالی که تو این خونه ام، تعداد دفعاتی که مجبور شدم برم خونه و در رو براش باز کنم چون کلید نداشت بیشتر از تعداد دفعاتی بود که تو اون یک سال مجبور شدم برم شرکت.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-77025559620671444182013-08-03T14:15:00.002-07:002013-08-03T14:15:39.610-07:00مشروب و سکس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یادمه در ایران که بودم هر موقع حرفی از خارج رفتن میشد همه میگفتن بابا ما چیز زیادی نمیخوایم میخوام راحت شب مشروبمون رو بخوریم. سکس هم راحت داشته باشیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
کارم تموم شده بود و داشتیم صندوقها رو میشمردیم که پول ها رو تحویل بدیم. یه پسر ایرانی همکارمه. مدیرمون اومد تو یه سرکی بکشه. مسئولمون که یه دختره ازش پرسید که چیزی نمیخوای؟ گفتش که بعد از اِس چی میاد. این پسر ایرونیه داد زد سکس. من و میگی داشتم فکر میکردم ما ایرانیا کجاییم واقعن. هر کی شروع کرد برا خودش داد زدن و یه اراجیفی گفت که با اِس شروع شه. این پسر من و نگاه میکرد میگفت خب همون سکس دیگه. هی داد میزد سکس. یارو مدیر قاطی کرد یهو گفتش بابا تی بعد از اس میاد. بیچاره چایی میخواست. آب جوش نداشتیم که بهش چایی بدیم.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یه دختری از دوستام یه دفعه میگفتش که اینهایی که سفید پوست نیستن به ما دخترای سفید مثل لاشیا نگاه میکنن و برا دخترای غیر سفید احترام بیشتری قائلن. میگفتش انگار چون ماها لباس لختی زیاد میپوشیم اینا فکر میکنن ما لاشی ایم. تو مملکتاشون همش از فساد غرب حرف میزنن برا همینم تا ما رو میبینن یاد تخت خواب میفتن.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-7453590862384896562013-07-03T16:35:00.003-07:002013-07-03T16:35:50.037-07:00انیشتین<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دبیرستانی که بودم یه معلم ورزش داشتیم که خیلی آدم حسابی بود. خیلی من و دوست داشت و همیشه یه گپی باهام میزد. دو تا بچه دبستانی داشت یه دختر یه پسر که چند روز در هفته بعد از مدرسشون میاوردشون مدرسه. اسم پسرش رو یادم نیست ولی یادمه یه روز گفت من آرزو میکنم این پسرم عین تو بشه.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اومد خونه برا بابام این رو تعریف کردم. بابام گفتش که ما میخواستم انیشتین بشی این شدی وای به حال اون.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-34543264406181420512013-06-12T11:23:00.001-07:002013-06-12T11:27:52.529-07:00فیلسوف بودن چه آسان آدم شدن چه مشکل<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر بابام بشه بزرگترین تاریخ دان کار مهمی نکرده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر مامانم بشه معروفترین آشپز جهان کار مهمی نکرده. ( هیچ کاری که مربوط به دموکرات ترین آدم جهان بشه پیدا نکردم.)</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر برادرم بشه رییس جمهور کار مهمی نکرده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر خواهرم بشه برجسته ترین خبرنگار کار مهمی نکرده.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر من بشم بزرگترین فیلسوف جهان کار مهمی نکرده ام.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
اگر بقیه هر کاری بکنن کار مهمی کردن.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
نه اشتباه نکنین این از فروتنی ام نیست. از این است که فکر میکنم اینقدر تواناییم بالاست که هر کاری مثل آب خوردن است. که فکر میکنم بقیه ناتوانند و هر کاری بکنند، در حد خودشان مهم است. ارتباط برقرار نکردنم از روی خجالتی بودن نیست که از روی این است که آنها باید دنبال من باشند. که من و خانواده در صدر هستیم و همه باید تعظیم کنند.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-47275002551703858402013-06-10T15:55:00.002-07:002013-06-10T15:55:44.363-07:00ژیستان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
چند سال پیش توی یکی از دفترهایی که کار میکردم یک روز یه پسر اومد توی شرکت. از اونجایی که بخش کامپیوتر تو شرکتا آشغال دونیه و هر چی اضافه است رو میارن اونجا، این پسر هم اومد تو اتاق ما. پسر خوبی بود از شش سالگی رفته بود فرانسه. فارسی رو با لهجه فرانسوی حرف میزد. مثل لهجه بابلی همیشه احساس میکردی که براش همه چی جالبه حتی اگه میگفت سلام. فهمیدم برا تعطیلات اومده مامان بزرگ بابا بزرگش رو ببینه. خلاصه یک ماهی تو شرکت بود. من هر روز صبح که میرفتم تو اتاق، اگه بود ژست رپ خوندن میگرفتم و شروع میکردم فرانسوی بلغور کردن یه چیزی تو مایه های ژولو ووغ دَلَ ووغ اَلَ ووغ. بعد بهش سلام میکردم. کلی میخندید هر دفعه میگفت میدونی باحالیش اینه اینا که میگی بعضیاش واقعن کلمه ان ( با لهجه فرانسوی بخون). فکر نکنم هیچوقت بهش فحش دادم آخه یه دفعه هم بهش بر نخورد. انگار من خدادادی با ادبم کاریش هم نمیشه کرد.بالاخره من بچه مامانمم که هی میگفت آره نه بله. یه کت داشت که خیلی خوب بود من دلم برا کت میرفت. یه دفعه بهش گفتم چه کت خوشگلی. گفتش که آره جورجیو آرمانیه. منم گفتم اووو. گفتش که اتفاقن خیلی ارزون خریدمش، یه مدتی براشون کار میکردم اینو بهم خیلی ارزون دادن. یه فضایی بودا نمیدونی. همه همش کک میزدن و یه وضعی. منم گفتم اوه پس هم فال هم تماشا.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
یه روز اومد سر کار ازش پرسیدم چه خبر گفت دیروز داشتم تو خیابون میرفتم آدرس پیدا کنم. از آدما می پرسیدم عباس آباد کجاست همه میگفتن همین خیابون، تابلو خیابون رو میخوندم میدیدم نوشته بهشتی. قاطی کرده بودم خلاصه. </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آدرس رو از مامان بزرگت گرفتی؟</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
آره</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
الان یه تیکه از نیما دهقانی خوندم نوشته بود مطهری ط داشت جای تخت طاووس رو گرفت. بهشتی خوشتیپ تر بود بالا نشین شد.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-73057718943972998852013-06-09T02:49:00.000-07:002013-06-09T04:27:12.091-07:00It could have been mean<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
I was sitting in the library, drowned in my notes. I heard someone said blaourghihiah jlk. I turned left he was looking at me. I said sorry!! He stared and said nothing. I turned back and continued my work. Where are you form?, he asked. Iran, I answered. Ohh you look bloody indian, he said in a very Indian accent. I turned towards him to say: is there anyone in India as hairy as I am? I saw his spotless head, sparkling as a mirror. I gulped down my words and smiled.</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-55141877638574190982013-06-06T17:04:00.001-07:002013-06-06T17:04:06.707-07:00انتخابات<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #477281; font-family: tahoma, Arial; font-size: 12px; line-height: 21px;">روزنامه "ايران" : </span><br style="background-color: white; color: #477281; font-family: tahoma, Arial; font-size: 12px; line-height: 21px;" /><span style="background-color: white; color: #477281; font-family: tahoma, Arial; font-size: 12px; line-height: 21px;">وضعيت كتابخواني در كشور ما آنگونه كه آمار رسمي وزارت ارشاد گوياي آن است يعني حدود ۴دقيقه در شبانه روز چندان رضايتبخش به نظر نميرسد. به ويژه اين كه اين آمار سبب شده ايران عليرغم برخورداري از سابقه طولاني فرهنگي و تمدني در رده كشورهايي چون افغانستان و بنگلادش قرار گيرد. سايت روزنامه "هدف و اقتصاد" نيز در تاريخ ۹آذر سال جاري طي مقالهاي نوشت: طبق آخرين آمارها سرانه مطالعه در ايران ۸دقيقه در روز است كه اگر آمار مربوط به محصلين و دانشجويان را از آن كم كنيم چيزي در حدود ۲ دقيقه در روز باقي ميماند.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<a href="http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2011/06/110621_l41_books_book_reading_per_capita_iran.shtml" target="_blank">لینک به گزارشات کتاب خوانی</a></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
تحریم کردن انتخابات به نظر من به جایی نمیرسد. با یک حساب سر انگشتی به نظرم حدود ۱۰ میلیون نفر (شاید هم دست بالا گرفته باشم) از مردم ایران تحصیل کرده هستند که جمعیت مهم کشور محسوب میشوند. منظورم از تحصیل کرده این است که مطالعه میکنند. با جمعیت واجد الشرایط ۶۰ میلیون نفر این جمعیت میشود حدود ۱۷ درصد کل رای دهنده ها. پس اگر ۹ میلیون این جمعیت غضب کنند و رای ندهند باز آمار رای دادن در ایران با توجه به انتخابات قبلی( متوسط ۶۴ درصد) میشود حدود ۵۰ درصد که به نظر من مطمئنن این اتفاق نمی افتد. با این حساب به نظر میرسد که رای ندادن باعث نمیشود تغییر خاصی در انتخابات روی دهد به خصوص که نظام میتواند تعدادی رای را به صندوقها بریزد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
جمعیتی که من در موردش صحبت میکنم جمعیتی است که با جمهوری اسلامی مشکل دارد چه از نظر اساس چه از نظر اینکه با ممکن است با کلیت مشکل نداشته باشد ولی با فساد و دیکتاتوری ای که ریز ریز بر کشور چمبره زده مشکل دارد. این جمعیت به نظر من لازم است که نظر خود را به نظام نشان دهد.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
از کلیتی که میبینم مشخص است که شخص بالای محور سیستم از یک سری کاندیداها به طور مشخص حمایت میکند. و چون حرف او حجت است با انتخاب شخصی که مد نظر او نیست مردم مخالفت خود را با او نشان میدهند.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
این را در نظر بگیریم که شما در یک سیستم اگر نقص جدی در یک بخش میبینید به احتمال خیلی زیاد در بخش های دیگر هم نقص زیاد است. مخصوصن وقتی که میبینید در یک کشوری مشکل مدیریتی موج میزند با حساب احتمالات همه بخشها میلنگند. با توجه به تجربه من در ایران وضعیت آمار گیری خیلی خراب است. حتی جمعیت کشور هم به صورت دقیق مشخص نیست. یا به صورت کلی وضعیت پایگاه داده خیلی خراب است. از آنجا که داشتن اطلاعات کافی نیست مهم در دسترس بودن و خواندن اطلاعات و پیدا کردن روابط است.</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
به عنوان مثال عرض میکنم در شلوغی های بعد از انتخابات قبلی یکی نفری را وزارت اطلاعات برای پاسخگویی به یک سری سوالات خواست. دوست من برای پاسخگویی رفت. این را بگویم که او را از طریق شنود روی تلفن خواستند. او اسم مستعار دارد و همه او را به اسم مستعارش میشناسند. برای پاسخگویی مراجعه کرد. جلوی درب ورودی اسم اصلی اش را گفت و سرباز مسئول اسامی را چک کرد و جواب داد که اسمش در لیست نبود. از او اصرار و از سرباز انکار. خلاصه اسم سرباز را گرفت و به سمت خانه راهی شد. در بین راه بهش زنگ زدن و گفتن که چرا نیامدی و او توضیح داد. بعد مشخص شد که اسمش در لیست به اسم مستعارش بوده. با این داستان میخوام بگم که وزارت اطلاعات ایران که همه مردم ایران فکر میکنند چقدر قوی است حتی نتوانسته بود که اطلاعات این شخص را با شناسنامه اش تطبیق دهد. مقصودم از این حرف این است که اگر رای ندهیم کسی آمار در نمی آورد که چه قشری رای نداده اند. ولی اگر رای بدهید خوانده میشود و شمرده میشود. ممکن است اعلام نشود ولی خوانده میشود. پس رییس های کشور از آن مطلع میشوند. در ایران تریبونی برای بیان مخالفت نیست. به نظر من این بهترین راه برای اعلام این است که حداقل بگویید که مخالف هستید. ترجیح هم بر این است که تا آنجا که میتوانید بر یک نفر گرد بیاید. حتی اگر هم موافق طرف نیستید.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3746434806863513359.post-92167214341441350382013-06-05T15:27:00.001-07:002013-06-05T15:27:15.633-07:00ترس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
دفعه پیش موسویمون رو ا.ن کردن ریختیم تو خیابون</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
میترسم این دفعه روحانی و عارف مون رو جلیل کنن دیگه تو خیابون هم رومون نشه بریزیم.</div>
</div>
Ciavashhttp://www.blogger.com/profile/01518176929155124476noreply@blogger.com0